Δύο νέες θεραπείες, που ενδέχεται να μπορούν να παρατείνουν το προσδόκιμο ζωής ασθενών που πάσχουν από καρκίνο του δέρματος, ανακοίνωσαν γιατροί στο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας στο Σικάγο των ΗΠΑ.
Οι ειδικοί που ανέπτυξαν τις θεραπείες έκαναν λόγο για σημαντικότατες αλλαγές στον τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας, που παραμένει στάσιμος τα τελευταία 30 χρόνια καθώς το κύριο θεραπευτικό μέσο για το μελάνωμα είναι η δακαρβαζίνη, ένα χημειοθεραπευτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται εδώ και 30 χρόνια χωρίς θεαματικά αποτελέσματα.
Δρουν διαφορετικά στοχεύοντας στην παράταση της ζωής
Οι δύο νέες θεραπευτικές ουσίες επιδρούν διαφορετικά στο μελάνωμα, έχοντας όμως το ίδιο αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Η πρώτη είναι η βεμουραφενίμπη, που σύμφωνα με τις έρευνες δίνει μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης απ΄ ότι η χημειοθεραπεία, καθώς δρα στοχεύοντας το γονίδιο με αποτέλεσμα να σταματά η ανάπτυξη των όγκων.
Η ουσία δοκιμάστηκε σε ομάδα 675 ασθενών που βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο μελανώματος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στο 84% των ασθενών στο οποίο χορηγήθηκε η ουσία σε μορφή δισκίου, δύο φορές την ημέρα, εξακολουθούσε να είναι εν ζωή έξι μήνες αργότερα. Με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 64%.
Όπως δείχνουν τα στοιχεία η βεμουραφενίμπη επιδρά πάνω στο ελαττωματικό γονίδιο BRAF, το οποίο εντοπίζεται σε μεγάλο ποσοστό ασθενών με ανίατες μορφές καρκίνου, που κάνουν μεταστάσεις και σε άλλα όργανα του σώματος.
Εντυπωσιακά αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα ήταν τόσο ενθαρρυντικά που Βρετανοί ερευνητές που διενεργούσαν τη μελέτη τη σταμάτησαν πρόωρα, ώστε οι ασθενείς από όλες τις ομάδες ελέγχου να λάβουν επίσης βεμουραφενίμπη. Η συνέχεια έδειξε ότι η ουσία μείωσε τον κίνδυνο επιδείνωσης της ασθένειας κατά 74% συγκριτικά με την χημειοθεραπεία.
Μία ακόμα μελέτη, η δεύτερη αυτή την φορά έδειξε ότι η χορήγηση μίας ενδοφλέβιας δόσης της ουσίας ιπιλιμουμάμπης μπορεί επίσης να επεκτείνει το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο του δέρματος. Αυτό που κάνει είναι να «διδάσκει» το ανοσοποιητικό σύστημα στο να επιτίθεται στο μελάνωμα και να το εξολοθρεύει.
Μία γυναίκα που έπαιρνε μέρος στην έρευνα κατάφερε να επιβιώσει πέντε χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας.
Μελετάται η χρήση τους και σε άλλες μορφές καρκίνου
Ο καθηγητής Ρίτσαρντ Μάραϊς, που εργάζεται στο Ινστιτούτο Έρευνας του Καρκίνου και ήταν εκείνος που με την έρευνά του απέδειξε τη σημασία του γονιδίου BRAF στο μελάνωμα, τονίζει ότι «πρόκειται για τη σπουδαιότερη εξέλιξη στη θεραπεία του μελανώματος τα τελευταία 30 χρόνια. Όπως λέει, τα νέα δεδομένα αποτελούν μία στοχευμένη θεραπεία, που θα αλλάξει την γραμμή αντιμετώπισης των ασθενών.
Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη και νέες μελέτες, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν η βεμουραφενίμπη μπορεί να χορηγηθεί και σε άλλες μορφές καρκίνου, όπως των ωοθηκών, του θυρεοειδούς αδένα και του παχέος εντέρου, αλλά και έρευνες για την συνδυαστική θεραπεία των δύο ουσιών.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το μελάνωμα αποτελεί παγκοσμίως το 3% του συνόλου των καρκίνων με 130.000 νέα κρούσματα ετησίως ενώ και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η συχνότητά του αυξάνεται ανησυχητικά.
