Ίσως να μην υπάρχει πιο δύσκολη στιγμή για έναν γονιό από εκείνη που θα αναγκαστεί να κοιτάξει στα μάτια το παιδί του και να του πει: Δεν έχουμε λεφτά γι΄αυτό που ζητάς ή πρέπει να κόψουμε την τάδε δραστηριότητα, που τόσο αγαπάς. Κι όμως τα πράγματα ήρθαν έτσι σε αυτήν τη χώρα, που καθημερινά στα περισσότερα σπιτικά αυτή η φράση ακούγεται όλο και πιο συχνά. Η εικόνα είναι σαν να ξεπροβάλλει από ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ΄60.
Γονείς γεμάτοι ενοχές, τύψεις, χαμένη αυτοπεποίθηση και μια κρυφή αίσθηση αποτυχίας, παραδέχονται μπροστά στα παιδιά τους ότι είναι ανήμποροι να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους. Το όνειρο κάθε γονέα να δώσει στο παιδί του όσα περισσότερα μπορεί, γκρεμίζεται μπροστά του σαν τραπουλόχαρτα από ένα ελαφρύ καλοκαιρινό αεράκι.
Κάποτε η δική μας γενιά έβρισκε αστείες αυτές τις μελοδραματικές ταινίες και ακόμα περισσότερο δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι προκαλούσε τη συγκίνηση στους μεγαλύτερους. Ακούω σαν τώρα τα λόγια της γιαγιάς να λέει «αχ παιδάκι μου εμείς τα έχουμε ζήσει αυτά, τώρα εσείς είστε αλλιώς».
Πέντε δεκαετίες μετά γυρνάμε πίσω στο ΄60. Μπορεί το φιλμ να μην είναι πια ασπρόμαυρο, αλλά τα πλάνα στη ζωή όλο και περισσότερων Ελλήνων είναι τελείως μαύρα. Και ξαναζούμε, αλλά στην πραγματικότητα πια, την ίδια σκηνή, εκείνη που ο γονιός απολογείται για τις περικοπές που πρέπει να κάνει από το πρόγραμμα και τις ανάγκες του παιδιού του. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε πολύ πριν φτάσει σε αυτό το σημείο. Πρώτα έκοψε ότι θεωρούσε περιττό ή πολυτέλεια από τη δική του ζωή, στη συνέχεια έκοψε και το απαραίτητο, μείωσε τα οικογενειακά έξοδα όσο μπορούσε, αλλά ταυτόχρονα έβλεπε να μειώνονται ακόμα περισσότερο και τα έσοδα του. Οι μισθοί έπεφταν, κάποιες φορές κόβονταν και τελείως, οι δουλειές λιγόστευαν και οι λογαριασμοί έτρεχαν. Έκοψε λοιπόν από παντού μέχρι που δεν υπήρχε πια κάτι άλλο και τότε στράφηκε στο παιδί του για να του ζητήσει βοήθεια, να καταλάβει την κατάσταση και να δείξει κατανόηση.
Το ερώτημα βέβαια είναι πόσο εύκολα μπορούν τα παιδιά της hi–tech γενιάς να ανταποκριθούν στο απεγνωσμένο κάλεσμα των γονιών τους και να προσαρμοστούν στα νέα οικονομικά δεδομένα;
